تجهیزات اکتیو و پسیو شبکه چیست؟

تجهیزات اکتیو و پسیو شبکه

تمام شبکه‌ها، چه بزرگ و چه کوچک، از مجموعه‌ای از سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای مختلف تشکیل شده‌اند که بر اساس ساختارهای ارتباطی متنوعی به یکدیگر متصل هستند و به تبادل اطلاعات می‌پردازند. برای تحقق این هدف، مدیران شبکه موظفند تجهیزات فعال و غیرفعال شبکه را به گونه‌ای تنظیم کنند که بتوانند بدون افت کیفیت، با سرعت بالا و رعایت استانداردهای امنیتی، امکان تبادل اطلاعات را برای کاربران فراهم آورند. در ادامه، به بررسی مفاهیم تجهیزات شبکه، تفاوت تجهیزات فعال و غیرفعال و معرفی انواع تجهیزات شبکه‌های کامپیوتری خواهیم پرداخت تا درک بهتری از زیرساخت‌های شبکه پیدا کنید. با ما همراه باشید.

تجهیزات شبکه چیست؟

تجهیزات شبکه: قلب تپنده‌ی دنیای ارتباطات

تجهیزات شبکه، المان‌های فیزیکی هستند که برای برقراری ارتباط بین دستگاه‌های مختلف در یک شبکه کامپیوتری ضروری می‌باشند. این تجهیزات، زیرساخت اصلی هر شبکه‌ای را تشکیل می‌دهند و برای انتقال داده‌ها، مدیریت ترافیک شبکه و تضمین امنیت اطلاعات به کار می‌روند.

 

تقسیم‌بندی تجهیزات شبکه

به طور کلی، تجهیزات شبکه به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

• تجهیزات فعال (Active): این تجهیزات به منبع تغذیه نیاز دارند و سیگنال‌های شبکه را تقویت و پردازش می‌کنند. برخی از مهم‌ترین تجهیزات فعال شامل روترها، سوئیچ‌ها، مودم‌ها و کارت‌های شبکه می‌شوند.
• تجهیزات غیرفعال (Passive): این تجهیزات به منبع تغذیه نیاز ندارند و نقش واسط بین تجهیزات فعال را ایفا می‌کنند. کابل‌های شبکه، کانکتورها، پچ پنل‌ها و رک‌ها ازجمله تجهیزات غیرفعال هستند.

اهمیت راه اندازی صحیح شبکه

راه اندازی صحیح یک شبکه محلی، نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و انتخاب تجهیزات مناسب است. طراحی یک نقشه شبکه قبل از اجرای عملیاتی، به شما کمک می‌کند تا بهترین ساختار را برای شبکه خود انتخاب کنید.

شبکه‌های کامپیوتری از مجموعه‌ای از تجهیزات تشکیل شده‌اند که برای انتقال داده‌ها و ارتباط بین دستگاه‌ها ضروری هستند. این تجهیزات را می‌توان به طور کلی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

تجهیزات اکتیو (Active)

این تجهیزات به منبع تغذیه نیاز دارند و نقش فعالی در پردازش و تقویت سیگنال‌های شبکه ایفا می‌کنند. برخی از مهم‌ترین تجهیزات اکتیو عبارتند از:

1. روترها (Routers): وظیفه مسیریابی بسته‌های داده بین شبکه‌های مختلف را بر عهده دارند.
2. سوئیچ‌ها (Switches): ترافیک داده را بین دستگاه‌های متصل به خود مدیریت می‌کنند و بسته‌ها را به مقصد مورد نظر هدایت می‌کنند.
3. مودم‌ها (Modems): سیگنال‌های دیجیتال را به سیگنال‌های آنالوگ (و بالعکس) تبدیل می‌کنند تا امکان ارتباط با شبکه‌های گسترده‌تر مانند اینترنت فراهم شود.
4. کارت‌های شبکه (Network Interface Cards – NICs): به دستگاه‌ها اجازه می‌دهند تا به شبکه متصل شوند.
5. پایانه‌های بی‌سیم (Wireless Access Points – WAPs): سیگنال‌های وای‌فای را منتشر می‌کنند تا دستگاه‌های بی‌سیم بتوانند به شبکه متصل شوند.

تجهیزات پسیو (Passive)

این تجهیزات به منبع تغذیه نیاز ندارند و نقش پشتیبانی را ایفا می‌کنند. آن‌ها به‌عنوان واسطه بین تجهیزات فعال عمل کرده و به انتقال فیزیکی داده‌ها کمک می‌کنند. برخی از مهم‌ترین تجهیزات پسیو عبارتند از:

1. کابل‌های شبکه: برای اتصال فیزیکی دستگاه‌ها به یکدیگر استفاده می‌شوند. انواع مختلفی از کابل‌ها مانند کابل‌های مسی (UTP، STP) و فیبر نوری وجود دارد.
2. کانکتورها: برای اتصال کابل‌ها به دستگاه‌ها و تجهیزات شبکه استفاده می‌شوند.
3. پچ پنل‌ها: برای سازماندهی کابل‌های شبکه در یک مکان مرکزی به کار می‌روند.
4. رک‌ها: برای نصب تجهیزات شبکه و سازماندهی آن‌ها در یک مکان واحد استفاده می‌شوند.

 

تجهیزات اکتیو شبکه چیست؟

این تجهیزات با تولید، تقویت و هدایت سیگنال‌ها، امکان ارتباط و تبادل اطلاعات بین دستگاه‌های مختلف را فراهم می‌آورند. یا بهتر است که بگوییم:

تولید و تقویت سیگنال: تجهیزات اکتیو مانند روترها و سوئیچ‌ها، سیگنال‌های ضعیف را تقویت کرده و آن‌ها را به مقصد می‌رسانند. این عمل باعث می‌شود که سیگنال‌ها در مسافت‌های طولانی‌تر و باکیفیت بهتری منتقل شوند.

مسیریابی بسته‌های داده: روترها وظیفه مسیریابی بسته‌های داده بین شبکه‌های مختلف را بر عهده دارند. آن‌ها بهترین مسیر را برای رسیدن بسته‌ها به مقصد انتخاب می‌کنند.

مدیریت ترافیک شبکه: سوئیچ‌ها با مدیریت ترافیک شبکه، از بروز تنگناها و کاهش سرعت شبکه جلوگیری می‌کنند.

امنیت شبکه: برخی تجهیزات اکتیو مانند فایروال‌ها، وظیفه محافظت از شبکه در برابر حملات سایبری را بر عهده دارند

خب حالا که فهمیدیم تجهیزات اکتیو چیست باید گفت که بعضی از این موارد برای راه اندازی یک شبکه واجب می باشند و نبود ان دقیقا کار را مختل میکند اما می‌توان گفت که یک  NASدر حالت عادی وجود آن بی معنی یا کم اهمیت می باشد اما همین که صحبت از حجم زیادی از داده به گوش برسد NAS بسیار قابل اهمیت می‌شود زیرا که قابلیت پشتیبانی از حافظه‌های حالت جامد و دیسک‌های سخت را دارد و به میزان قابل‌توجهی باعث بهبود فرایند خدمت‌ رسانی و تسریع در روند انجام کارها می‌شود.

بعد از فهمیدن این موضوع که تچهیزات اکتیو شبکه چیست حال به سراغ معرفی تچهیزات اکتیو میرویم.

 

سرور

در محیط‌های بزرگ و پیچیده، سرورها وظیفه تأمین منابع پردازشی موردنیاز کلاینت‌ها را دارند. به‌طور مثال، در محیط‌های ابری یا مبتنی بر فناوری‌های مجازی‌ساز، سرورها منابع موردنیاز را به کلاینت‌ها تخصیص می‌دهند. این فرایند شامل امکان دسترسی به ماشین‌های مجازی میزبانی‌شده روی سرور، دسکتاپ‌های مجازی‌ساز یا دسترسی به اطلاعات ذخیره‌ شده در بانک‌های اطلاعاتی است.

تیغه‌ای، رک‌مونت، ایستاده و ابری اشاره کرد. محصولات شرکت‌های مختلفی سرور تولید می‌کنند، اما محصولات HP و به ویژه سرورهای پرولیانت به دلیل کیفیت و طول عمر بالا، مورد توجه سازمان‌ها قرار دارند. سرورهای پرولیانت نسل نهم و دهم، از گزینه‌های اصلی سازمان‌ها محسوب می‌شوند.

 

هاب شبکه

هاب دستگاهی است که امکان اتصال تجهیزات مختلف به شبکه را فراهم می‌کند و همچنین می‌تواند به‌عنوان تکرارکننده‌ای برای تقویت سیگنال‌هایی که پس از طی مسافت‌های طولانی روی کابل‌ها ضعیف می‌شوند، استفاده شود. این دستگاه ساده‌ترین عضو دنیای شبکه است، زیرا مولفه‌های یک شبکه محلی را بر مبنای پروتکل‌های یکسانی به هم متصل می‌کند. بااین‌حال، در مقایسه با سوئیچ‌ها سرعت و کارایی پایین‌تری دارد و تقریباً منسوخ شده است

یک هاب می‌تواند با داده‌های دیجیتالی و آنالوگ مورداستفاده قرار گیرد، به شرطی که تنظیمات آن برای آماده‌سازی قالب‌بندی داده‌های ورودی پیکربندی شده باشد. به‌عنوان‌مثال، اگر داده‌های ورودی به‌صورت دیجیتال باشد، هاب باید آن را به‌عنوان بسته منتقل کند، اما اگر داده‌های ورودی آنالوگ باشند، هاب آن را به شکل سیگنال منتقل می‌کند. هاب‌ها در لایه فیزیکی مدل Open Systems Interconnection (OSI) کار می‌کنند و به دو نوع پورت ساده و چندگانه تقسیم می‌شوند.

هاب فاقد هرگونه مولفه هوشمندی است،پس می‌توان گفت که بنابراین مشکل بزرگی که ایجاد می‌کند تداخل و مصرف بیش از اندازه پهنای باند است. این مشکل به این دلیل به وجود می‌آید که هنگامی‌که یک گره قصد دارد بسته اطلاعاتی را برای گره دیگری ارسال کند، از رویکرد همه‌پخشی استفاده می‌کند، که در نتیجه باعث می‌شود یک بسته اطلاعاتی برای همه گره‌های متصل به هاب ارسال شود.

 

سوئیچ شبکه

عملکرد سوئیچ شبیه به هاب است، با این تفاوت که هوشمند است. سوئیچ بر مبنای مک‌آدرس یا آدرس آی‌پی دستگاه، بسته دریافتی را برای گره درست ارسال می‌کند و در نتیجه بسته برای همه پورت‌ها ارسال نمی‌شود. با توجه به این که بسته برای پورت مشخصی ارسال می‌شود، مشکل مصرف بیش از اندازه ترافیک به وجود نمی‌آید.

سوئیچ با داشتن چندین پورت کارایی شبکه را بهبود می‌بخشد. سوئیچ ها اطلاعات مسیریابی محدودی درباره گره‌های شبکه داخلی حفظ می‌کند و امکان اتصال به روتر برای سیستم را می‌دهد. به‌طورکلی، سوئیچ‌ها می‌توانند آدرس سخت‌افزاری بسته‌های ورودی را بخوانند و بسته‌ها را به مقصد مناسب منتقل کنند.

سوئیچ‌ها به دلیل قابلیت مدار مجازی و هوشمندی که دارند، کارایی شبکه را بهبود می‌بخشند. این دستگاه‌ها امنیت شبکه را افزایش می‌دهند، زیرا از طریق الگوریتم‌های مسیریابی، بهترین مسیر را انتخاب می‌کنند و قابلیت دفع حملات سایبری شناخته شده را دارند. شما می‌توانید یک سوئیچ را به‌عنوان دستگاهی در نظر بگیرید که بهترین قابلیت‌های روترها و هاب‌ها را دارد، البته بدون روتر، سوئیچ قادر به اتصال به اینترنت نیست.

یک سوئیچ می‌تواند در لایه پیوند داده (Data Link) یا لایه شبکه (Network) مدل OSI کار کند. سوئیچ چندلایه، سوئیچی است که می‌تواند در هر دو لایه کار کند، یعنی می‌تواند به‌عنوان سوئیچ و روتر عمل کند. بنابراین، سوئیچ چندلایه یک دستگاه با کارایی بالا است که از پروتکل‌های مسیریابی مشابه روترها پشتیبانی می‌کند.

سوئیچ‌ها می‌توانند در معرض حملات انکار سرویس توزیع‌شده (DDoS) قرار بگیرند. البته سوئیچ‌های امروزی دارای راهکارهایی برای محافظت از شبکه در برابر حملات سیلابی هستند. یکی از مهم‌ترین نکاتی است که باید به آن دقت کنید امنیت پورت سوئیچ است بنابراین، مطمئن شوید که پورت‌های بلااستفاده غیرفعال هستند و از بازرسی ARP و فیلتر آدرس  MAC و جستجوی DHCP استفاده می‌کنید.

از مهم‌ترین نکاتی که در زمان خرید سوئیچ باید به آن توجه کنید، این است که آیا سوئیچ مدیریتی، غیر مدیریتی یا نیمه هوشمند است. همچنین تعداد پورت‌ها و توانایی پشتیبانی از فناوری PoE نیز اهمیت دارد. علاوه بر این، باید دقت کنید که سوئیچ قابل‌استفاده در کدام لایه شبکه است. همان‌طور که اشاره شد، برخی سوئیچ‌ها در لایه ۲ و برخی دیگر در لایه ۳ مدل OSI کار می‌کنند.

بریج

“برای اتصال دو شبکه مجزا از یک پل ارتباطی به نام بریج (Bridge) استفاده می‌شود. این اتصال به شبکه محلی A امکان می‌دهد که از طریق دستگاه بریج به شبکه محلی B متصل شود. از بریج‌ها می‌توان برای ادغام دو شبکه LAN فیزیکی به یک LAN منطقی بزرگ‌تر نیز استفاده کرد. بریج‌ها برای تقسیم شبکه‌های بزرگ‌تر به بخش‌های کوچک‌تر همکاری می‌کنند و با قرار گرفتن بین دو بخش فیزیکی شبکه، جریان داده بین آن‌ها را مدیریت می‌کنند.

بریج‌ها فقط در لایه‌های فیزیکی (Physical) و پیوند داده (Data Link) مدل OSI کار می‌کنند. وظیفه اصلی بریج‌ها در معماری شبکه‌، ذخیره و ارسال فریم‌ها بین بخش‌های مختلف است و از مک آدرس‌ها برای هدایت فریم‌ها استفاده می‌کنند. با مشاهده مک آدرس‌ها، بریج‌ها می‌توانند داده‌ها را به سمت دستگاه‌های متصل به هر بخش هدایت کنند.

اگرچه بریج‌ها از بسیاری جهات شبیه هاب‌ها هستند و مولفه‌های LAN را با پروتکل‌های یکسان به هم متصل می‌کنند، اما تفاوت آن‌ها در این است که بریج‌ها بسته‌های داده ورودی را به‌عنوان فریم شناسایی کرده و قبل از ارسال، آن‌ها را فیلتر و بسته‌بندی می‌کنند. این فیلتر کردن باعث می‌شود که قالب یا محتوای داده‌های ورودی تغییری نکند. جدول بریج در ابتدا خالی است، اما با گذشت زمان، آدرس هر کامپیوتر و آدرس‌های رابط‌های شبکه را نگه‌داری می‌کند. برخلاف هاب‌ها، بریج‌ها می‌توانند چند پورته باشند. بااین‌حال، در سال‌های اخیر استفاده از بریج‌ها کاهش یافته و سوئیچ‌ها که عملکرد بهتری دارند، جایگزین آن‌ها شده‌اند. در واقع، سوئیچ‌ها به علت نحوه عملکرد خود به‌عنوان بریج‌های چند پورته (Multiport Bridges) شناخته می‌شوند.

روتر

هنگامی‌که قصد اتصال دو شبکه محلی به یکدیگر را دارید، به ابزاری مناسب برای اتصال نیاز دارید. در این راستا، مودم‌روتر بهترین انتخاب است. این دستگاه قادر است ارتباط بین سامانه‌ها را از طریق کابل یا شبکه وای‌فای برقرار کند.

انواع مختلفی از روترها در بازار موجود است. در زمان خرید روتر باید به ویژگی‌های مختلفی ازجمله استانداردهای مخابراتی پشتیبانی‌شده، فرکانس‌ها و تعداد آنتن‌ها توجه کنید. به‌عنوان یک قاعده کلی، توصیه می‌شود روترهایی که از استاندارد 802.11ac پشتیبانی می‌کنند را انتخاب کنید. همچنین، اگر برنامه‌ای برای استفاده از اینترنت سیار دارید، توانایی روتر در پشتیبانی از سیم‌کارت نیز مهم است.

روترها نقش مهمی در شبکه‌دارند و با ترسیم مسیری برای دستگاه‌های متصل به شبکه، به انتقال بسته‌ها به مقاصدشان کمک می‌کنند. این دستگاه‌ها اطلاعات مربوط به شبکه‌هایی که به آن‌ها متصل هستند را ذخیره می‌کنند و می‌توانند به‌عنوان فایروال و پشتیبان فهرست کنترل دسترسی (ACL) عمل کنند.

با استفاده از واحد سرویس کانال/واحد سرویس داده (CSU/DSU)، روترها قابلیت ترجمه فریم‌های LAN به WAN را دارند که این فرآیند برای ارتباط بین شبکه‌های محلی و گسترده ضروری است. این نوع روترها به روترهای مرزی معروف‌اند و توانایی برقراری ارتباط بین شبکه‌های LAN و WAN را دارند.

روترها همچنین برای تقسیم شبکه‌های داخلی به زیرشبکه‌های کوچکتر استفاده می‌شوند و می‌توانند به سایر روترها متصل شده و مناطقی مستقل ایجاد کنند. با استفاده از جداول مقصد، روترها ارتباطات محلی را فراهم می‌کنند و در صورت عدم تشخیص مقصد، محل ارسال درخواست‌ها را حدس می‌زنند.

روترها معمولاً مسیریابی را با استفاده از یکی از سه پروتکل استاندارد، یعنی پروتکل اطلاعات مسیریابی (RIP)، پروتکل دروازه مرزی (BGP) یا ابتدا کوتاه‌ترین مسیر (OSPF) انجام می‌دهند.

مودم

مودم‌ها برای انتقال سیگنال‌های دیجیتال از طریق خطوط تلفن آنالوگ به کار می‌روند. در این فرآیند، مودم سیگنال‌های دیجیتال را به سیگنال‌های آنالوگ با فرکانس‌های مختلف تبدیل کرده و به مودم مقصد ارسال می‌کند. مودم مقصد سیگنال‌های آنالوگ را دوباره به دیجیتال تبدیل کرده و خروجی دیجیتال را به دستگاه متصل به مودم، که معمولاً یک کامپیوتر است، تحویل می‌دهد. داده‌های دیجیتال معمولاً از طریق رابط کاربری استاندارد RS-232 یا خط سریال به مودم منتقل می‌شوند. مودم‌ها در لایه‌های فیزیکی و پیوند داده مدل OSI کار می‌کنند. یا بهتر است به بیان ساده تر بگوییم که

مودم ارتباط شما را با مراکز ارائه‌دهنده اینترنت برقرار می‌کند.

اکسس پوینت

به‌طورکلی، در شبکه‌های کابلی برای ارتباط تجهیزات با شبکه به یک سوئیچ نیاز داریم؛ اما در شبکه‌های وایرلس، این کار را اکسس پوینت انجام می‌دهد که به کلاینت‌هایی که دورتر از روتر قرار دارند، اجازه اتصال به شبکه وای‌فای را می‌دهد. بنابراین، اکسس پوینت در شبکه‌های وایرلس نقشی مشابه سوئیچ در شبکه‌های کابلی دارد.

از نظر فنی، اکسس پوینت می‌تواند شامل اتصال سیمی یا بی‌سیم باشد، اما معمولاً به دستگاه بی‌سیم اشاره دارد. این دستگاه در لایه دوم مدل OSI عمل می‌کند و می‌تواند به‌عنوان پلی که شبکه سیمی استاندارد را به دستگاه‌های بی‌سیم متصل می‌کند یا به‌عنوان یک روتر برای انتقال داده‌ها بین نقاط مختلف استفاده شود.

اکسس پوینت‌های بی‌سیم (WAP) دستگاه‌های فرستنده و گیرنده‌ای هستند که برای ایجاد شبکه محلی بی‌سیم (WLAN) به کار می‌روند. این دستگاه‌ها با داشتن، آداپتور فرستنده و انتن داخلی، امکان گسترش شبکه و پشتیبانی از کلاینت‌های بیشتر را فراهم می‌کنند. بسته به‌اندازه شبکه، ممکن است نیاز به یک یا چند اکسس پوینت برای پوشش کامل باشد.

برخی اکسس پوینت‌ها دارای پورت‌های بسیار زیادتری برای افزایش وسعت شبکه، قابلیت‌های دیوار آتش و سرویس DHCP هستند. در نتیجه، در بازار اکسس پوینت‌هایی موجود است که به‌عنوان سوئیچ، سرور DHCP، روتر و فایروال عمل می‌کنند.

ریپیتر

یک دستگاه الکترونیکی تکرار کننده ای است که سیگنال دریافتی را تقویت می‌کند و آن را باقدرت بیشتری ارسال می‌کند تا سیگنال بتواند مسافت‌های طولانی‌تری را پوشش دهد. این دستگاه‌ها در لایه فیزیکی مدل OSI کار می‌کنند.

در شرایطی که دو ساختمان بزرگ از طریق شبکه به هم وصل شده و فاصله بین کاربران زیاد است، ممکن است در هنگام انتقال، داده‌ها از بین برود یا سیگنال‌ها ضعیف شوند. در این مواقع، سرپرستان شبکه از تکرار کننده یا ریپیتر استفاده می‌کنند. وظیفه ریپیتر تقویت و بازسازی داده‌های انتقالی در شبکه وایرلس است، به‌گونه‌ای که سیگنال‌ها به خوبی و بدون تغییر به مقصد برسند.

Gateway

گیت‌وی‌ها معمولاً در لایه‌های انتقال (Transport) و نشست (Session) مدل OSI عمل می‌کنند. در این لایه‌ها، پروتکل‌ها و استانداردهای متعددی از سوی فروشندگان ارائه می‌شود. گیت‌وی‌ها به مانند مترجم‌های شبکه عمل می‌کنند و میان توپولوژی‌های مختلف شبکه، مانند اتصال سیستم باز (OSI) و پروتکل کنترل انتقال/پروتکل اینترنت (TCP/IP)، ارتباط برقرار می‌کنند. به این ترتیب، گیت‌وی‌ها دو یا چند شبکه مستقل را متصل می‌کنند که هر یک دارای الگوریتم‌های مسیریابی، پروتکل‌ها، توپولوژی‌ها، خدمات نام دامنه و خط‌مشی‌های مدیریت شبکه مخصوص به خود هستند.گیت‌وی‌ها عملکردهای متعددی مشابه روترها دارند. در واقع، یک روتر با قابلیت ترجمه اضافی می‌تواند عملکرد یکسانی با گیت‌وی‌ها داشته باشد.

پرینت سرور

گاهی اوقات، در سازمان‌ها نیاز است که چاپگرها بدون نیاز به کامپیوتر به اشتراک گذاشته شوند تا کاربران بتوانند از طریق شبکه به آن متصل شوند و پرینت‌های خود را ارسال کنند. در چنین مواردی، ابتدا چاپگر را با استفاده از کابل USB به پرینت سرور متصل می‌کنیم. سپس پرینت سرور را با یک کابل شبکه به سوئیچ شبکه متصل می‌کنیم. این اقدام موجب می‌شود پرینت سرور آی‌پی موردنیاز را دریافت کرده و در شبکه شناسایی شود. پس از این مرحله، کاربران می‌توانند درخواست‌های چاپ خود را مستقیماً به چاپگر ارسال کنند

کارت شبکه

ارتباط کامپیوتر با شبکه و سایر دستگاه‌های متصل به شبکه به‌وسیله کارت شبکه انجام می‌شود. به‌طورکلی، تمامی تجهیزات برای برقراری ارتباط با شبکه محلی یا اینترنت به کارت شبکه نیاز دارند. بدون کارت شبکه، هیچ دستگاهی قادر به اتصال به اینترنت نخواهد بود. هر کارت شبکه دارای یک مک‌آدرس است که از طریق آن در شبکه شناسایی می‌شود و توانایی برقراری ارتباط با سایر دستگاه‌ها را دارد. کارت‌های شبکه با سرعت‌های مختلفی در بازار موجود هستند و می‌توانند از استانداردها و پروتکل‌های متنوعی پشتیبانی کنند. نکته مهم هنگام خرید کارت شبکه، توانایی پشتیبانی از دو فرکانس کاری و استانداردهای روز است.

فایروال یا دیوارآتش

نقش اصلی دیوارهای آتش، نظارت بر بسته‌های ورودی و خروجی شبکه سازمانی است. این دیوارها با بررسی و بازبینی بسته‌ها مانع از آن می‌شوند که برنامه‌های کاربردی بدون اطلاع کاربر به اینترنت متصل شده و تبادل اطلاعات کنند، یا هکرها به‌راحتی اقدام به سرقت یا شنود اطلاعات نمایند.

فایروال‌ها نقش حیاتی در پیشگیری از حملات رایج اینترنتی دارند. به‌طورمعمول، کاربران فایروال‌ها یا دیوارهای آتش را به‌صورت نرم‌افزاری می‌شناسند، اما دیوارهای آتش سخت‌افزاری نیز نقش مهمی در تأمین امنیت شبکه‌های سازمانی دارند. یکی از شناخته‌شده‌ترین فایروال‌ها و یا به‌عبارت‌دیگر نیز می‌توان گفت که دیوارهای آتش سخت‌افزاری که تقریباً همه کاربران از آن استفاده می‌کنند، روترها هستند. فایروال روتر مانع از بروز حملات سیلابی یا حملات بدافزاری می‌شود. در مقیاس وسیع‌تر، فایروال‌ها در تعامل با سامانه‌های پیشگیری و تشخیص نفوذ شبکه‌ها نصب می‌شوند تا سرآیندهای مربوط به مبدأ و مقصد بسته‌ها را بررسی کنند و اگر محتویات بسته‌ها مغایر با قواعد از پیش تعریف‌شده برای دیوار آتش باشد، مانع ارسال یا دریافت بسته‌ها شوند.

سامانه‌های پیشگیری و تشخیص نفوذ

این سامانه‌ها، مشابه دیوارهای آتش، به‌صورت نرم‌افزاری و سخت‌افزاری وجود دارند. با ارزیابی بسته‌ها و اطلاعات موجود، این سامانه‌ها حملات سایبری رایج را شناسایی کرده و به سرپرستان شبکه هشدار می‌دهند. این سامانه‌ها به انواع مختلفی مانند سامانه‌های مبتنی بر میزبان و مبتنی بر شبکه تقسیم می‌شوند، که هرکدام بسته به نوع شبکه عملکرد خاص خود را دارند. نکته مهم در استفاده از این سامانه‌ها، انتخاب مکان صحیح برای قرارگیری آن‌ها در شبکه است تا از مصرف بیهوده پهنای باند جلوگیری شود و توانایی تشخیص درست موارد مشکوک را داشته باشند.

تجهیزات IDS و IPS ازجمله تجهیزات امنیتی شبکه محسوب می‌شوند.که کار IDS برای شناسایی تهدیدها و هدف IPS برای حذف و قطع دسترسی تهدیدها در شبکه استفاده می‌شوند.

تجهیزات پسیو شبکه چیست؟

تجهیزات زیرساخت شبکه مهم‌ترین بخش راه‌اندازی شبکه هستند. پسیو (Passive) به معنای غیرفعال است و به تجهیزاتی اشاره دارد که تأثیری در انتقال داده‌ها ندارند. پسیو به خدمات نصب و راه‌اندازی تجهیزاتی اطلاق می‌شود که نیاز به پیکربندی ندارند.

تجهیزات پسیو شبکه‌های کامپیوتری بدون نیاز به جریان برق کار می‌کنند و نیازی به الکتریسیته ندارند. این تجهیزات فاقد برنامه‌ریزی هستند و ازلحاظ اندازه ثابت و غیرقابل تغییرند. برای مثال، هنگامی‌که یکی از ملزومات پسیو شبکه مانند رک را خریداری می‌کنید، امکان تغییر اندازه آن وجود ندارد.

تجهیزات پسیو به همراه تجهیزات اکتیو قابل‌استفاده هستند؛ زیرا تا زمانی که تجهیزات اکتیو آماده نباشند، اطلاعاتی منتقل نمی‌شود و شبکه قابل‌استفاده نخواهد بود. اولین قدم در عملیات پسیو شبکه، طراحی استاندارد، پیاده‌سازی نقشه طراحی و استفاده از تجهیزات باکیفیت است.

معرفی تجهیزات پسیو شبکه

تجهیزات پسیو شبکه‌های کامپیوتری بسیار گسترده و متنوع هستند. بسته به نوع شبکه‌ای که قصد پیاده‌سازی آن را دارید و اندازه شبکه، می‌توان از تجهیزات مختلفی استفاده کرد. بااین‌حال، برخی تجهیزات کاربرد کلی دارند و جزو ملزومات اساسی راه‌اندازی شبکه محسوب می‌شوند که به‌صورت مختصر و کاربردی عبارت اند از :

کابل

کابل‌ها و سوکت هایی که در شبکه از دستگاه‌ها به شبکه متصل هستند نقشی اساسی و مهم در شبکه‌دارند و به دستگاه‌ها کمک می‌کنند تا بتوانند به شبکه متصل شوند.

داکت ها

داکت ها که در انواع  سایزهای مختلف برای انتقال دسته‌ای یک یا چندین سیم از محلی به محل دیگر یا سروری به سویچی دیگر استفاده می‌شود.

سوکت های دیواری

سوکت های دیواری قطعه‌ای الکترونیکی هستند که وظیفه آن‌ها برقراری ارتباط بین شبکه با سیستم شما به‌وسیله سیم‌های سوکت زده‌شده پشت سیستم شما با سیم‌هایی که در جریان اینترنت و یا اینترانت  شبکه جهانی یا محلی خانه شرکت و… شماست.

کیستون شبکه چیست؟

برای استفاده از کابل‌های شبکه مسی، نیاز به کانکشنی به نام کیستون (پریز) دارید. کیستون‌ها برای اتصال کابل شبکه به تجهیزاتی مانند سوئیچ و روتر به کار می‌روند و نقش مهمی در سرعت شبکه ایفا می‌کنند. این پریزها در مکان‌های مختلفی مانند پچ پنل، ترانک و باکس‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرند.

انتخاب کیستون مناسب با نوع کاربری، بسیار مهم است؛ در غیر این صورت، ممکن است با مشکلاتی در راه‌اندازی شبکه مواجه شوید. کیستون‌ها بر اساس دسته‌بندی به گروه‌های cat5، cat5e، cat6، cat6a، cat7، cat7a و cat8 تقسیم می‌شوند و بر اساس جنس بدنه نیز در دو نوع فلزی و پلاستیکی موجود هستند.

پچ پنل

کابل‌های شبکه نقش کلیدی در اتصال گره‌های شبکه به سوئیچ دارند. یکی از ملزومات مهم در کابل‌کشی ساخت‌یافته، پچ پنل است که توصیه می‌شود به آن توجه ویژه‌ای داشته باشید. این قطعه دارای پورت‌های شماره‌گذاری شده‌ای است که تمامی کابل‌های شبکه به آن متصل می‌شوند.

پچ پنل‌ها نقش حیاتی در منظم سازی و مدیریت کابل‌های شبکه ایفا می‌کنند. با استفاده از پچ پنل، مدیریت و عیب‌یابی شبکه سریع‌تر و کارآمدتر انجام می‌شود. پچ پنل با ارائه یک مکانیزم مدیریتی متمرکز، به سرپرستان شبکه اجازه می‌دهد کابل‌هایی که از اتاق‌ها و مکان‌های مختلف به سمت رک‌سرور و سوئیچ می‌آیند را در یک مکان متمرکز و مدیریت کنند. علاوه بر این، پچ پنل‌ها فرایند عیب‌یابی یا قطع و وصل دسترسی یک کلاینت به شبکه را برای سرپرستان شبکه تسهیل می‌کنند.

رک

رک یک محفظه مستطیلی شکل است که برای قرار دادن سرور، سوئیچ، روتر، فایروال سخت‌افزاری، پچ پنل‌ها، UPSها و سایر تجهیزات شبکه به کار می‌رود. به‌طورکلی، رک‌ها به دو گروه رک‌های دیواری و رک‌های ایستاده تقسیم می‌شوند. هنگام خرید رک باید به‌اندازه رک، که بر مبنای واحد یونیت محاسبه می‌شود، عمق رک (به‌طورمعمول ۳۰، ۳۴، ۴۰، ۴۶ سانتی‌متر)، تعداد فن‌ها (برخی رک‌ها یک یا چند فن برای خنک کردن تجهیزات داخلی دارند) و وجود پچ پنل یا پریز برق توجه کرد. پارامترهای دیگری نیز در ارتباط با رک‌ها وجود دارد که نیازمند توضیحات مفصل‌تری است.

 

فیس پلیت (Face Plate)

فیس پلیت‌ها صفحات پریز توکار شبکه هستند که کیستون‌های شبکه و تلفن روی آن‌ها نصب می‌شوند. این صفحات به دو گروه تک پورتی و دو پورتی تقسیم می‌شوند و روی جعبه‌های استاندارد نصب می‌گردند. با استفاده از برچسب‌هایی که روی برخی از آن‌ها وجود دارد، می‌توانید شماره پریز در شبکه را مشخص کنید. فیس پلیت‌ها بسته به کاربرد دارای عمق‌های مختلفی هستند و می‌توانند داخل دیوار یا روی سطح دیوار نصب شوند.

PDU چیست؟

PDU یا Power Distribution Unit دستگاهی است که برای مدیریت توزیع برق استفاده می‌شود و دارای یک ورودی و چندین خروجی برق است. این دستگاه‌ها اغلب در داخل رک‌ها قرار می‌گیرند و برای تغذیه برق سرورها و تجهیزات شبکه و دیتاسنتر مورداستفاده قرار می‌گیرند. PDU‌ها در انواع تک فاز و سه فاز با ولت‌آمپرهای مختلف در بازار موجود هستند.

با توجه به افزایش تعداد سرورها و تجهیزات شبکه در مراکز داده و اتاق‌های سرور، استفاده از PDU‌ها برای مدیریت ظرفیت برق مصرفی تجهیزات شبکه ضروری است.

برخی از قابلیت‌های PDU عبارتند از:

• اداره و بهره‌وری بهتر از توان برق در مراکز داده
• تعیین برنامه برای روشن و خاموش کردن تجهیزات متصل به PDU‌ها
• اطلاع از افزایش بار مصرفی برق در دستگاه‌های متصل به PDU قبل از Fail شدن دستگاه و امکان جلوگیری از Fail شدن
• برخی از PDU‌ها دارای صفحه‌نمایش برای نمایش مقدار برق و شاخص‌های آن هستند و از طریق ابزارهای مدیریتی با استفاده از پروتکل SNMP قابل مدیریت هستند.

معرفی iPDU اچ پی

این PDU‌ها که به‌عنوان تقسیم‌کننده‌های برق عمل می‌کنند، قابلیت کنترل و مانیتورینگ از راه دور دارند. این دستگاه‌ها قادرند به‌صورت دقیق میزان برق مصرفی هر پریز را نمایش دهند. از ویژگی‌های قابل‌توجه PDU‌ها، تشخیص خودکار سرورهای جدید متصل شده است. با نصب این PDU‌ها در کنار رک، نیازی به فضای اضافی نخواهد بود. پارت‌نامبر این دستگاه‌ها معمولاً با AF شروع می‌شود، مانند AF525A.

 

تفاوت تجهیزات اکتیو و پسیو

از معنای لغوی تجهیزات اکتیو مشخص می‌شود که این ملزومات برای فعالیت صحیح شبکه ضروری هستند. نبود آن‌ها به معنای از دست رفتن قابلیتی در شبکه است. به‌طور مثال، نبود یک سوئیچ مانع از اتصال تجهیزات به شبکه می‌شود. در مقابل، تجهیزات پسیو به ملزوماتی اطلاق می‌شود که کارکرد آن‌ها وابسته به وجود تجهیزات اکتیو است. برای مثال، یک کابل شبکه بدون وجود سوئیچ یا سرور کاربردی ندارد.

شبکه اکتیو و پسیو چیست؟

“شبکه‌های پسیو “نوعی از شبکه‌های کامپیوتری هستند که هر گره در آن‌ها بر اساس عملکرد یا فرآیند از پیش تعریف‌شده کار می‌کند. در این نوع شبکه‌ها، هیچ کد یا دستورالعمل تخصصی اجرا نمی‌شود و گره‌ها رفتار خود را به‌صورت پویا تغییر نمی‌دهند. این رفتار معمولاً به گره‌های روتر شبکه مربوط می‌شود. شبکه‌های پسیو به دلیل سهولت در پیاده‌سازی و استفاده، از متداول‌ترین نوع شبکه‌بندی تجهیزات هستند. البته پیش‌شرط راه‌اندازی آن‌ها تعیین و تنظیم کل زیرساخت‌های شبکه قبل از بهره‌برداری است.

در مقابل، “شبکه‌های اکتیو” انواع مختلفی از تجهیزات الکترونیکی را شامل می‌شوند. این دستگاه‌ها ممکن است در سمت کاربر نهایی یا در مرکز شبکه قرار گیرند و برای پشتیبانی از پروتکل اترنت به‌منظور بهبود سرعت بارگذاری و بارگیری بسته‌های اطلاعاتی مورداستفاده قرار گیرند.

در حال حاضر، انواع مختلفی از شبکه‌های مسی پسیو وجود دارند. یکی از شبکه‌هایی که بیشتر افراد با آن آشنا هستند، شبکه تلویزیون کابلی خانگی (CATV) است. در شبکه‌های CATV مسی، ارائه‌دهنده خدمات کابلی سیگنال را از طریق کابل کواکسیال به خانه مشترکان انتقال می‌دهد. در ساده‌ترین حالت، کابل وارد خانه شده و به یک تلویزیون متصل می‌شود. برای خانه‌هایی که چندین تلویزیون دارند، سیگنال باید میان تلویزیون‌ها تقسیم شود. این کار معمولاً با یک دستگاه ارزان‌قیمت به نام تقسیم‌کننده (Splitter) انجام می‌شود. اسپلیترها نیازی به برق ندارند و معمولاً دارای یک ورودی و چندین خروجی هستند.

یکی از مشکلات شایع در این نوع شبکه‌های پسیو، از دست دادن قدرت سیگنال است. وقتی سیگنال تقسیم‌شده و به چند تلویزیون منتقل می‌شود، قدرت سیگنال در هر تلویزیون کاهش می‌یابد. اگر تعداد تلویزیون‌ها بیش‌ازحد باشد، قدرت سیگنال به‌شدت کاهش پیدا می‌کند.

برای حل این مشکل، کاربران مجبور به استفاده از شبکه‌های اکتیو CATV می‌شوند. شبکه‌های اکتیو مسی نیز انواع مختلفی دارند. همان‌طور که در مثال قبلی اشاره شد، در مدل شبکه پسیو CATV خانگی، وقتی تعداد تجهیزات زیاد می‌شود و قدرت سیگنال کاهش پیدا می‌کند، کاربران به سراغ شبکه‌های اکتیو می‌روند. در این حالت، یک کابل وارد خانه شده و به آمپلی‌فایر (تقویت‌کننده) هدایت می‌شود. تقویت‌کننده سیگنال کابل را تقویت کرده و سپس آن را تقسیم می‌کند. بدین ترتیب، قدرت سیگنال در هر خروجی آمپلی‌فایر تقریباً باقدرت سیگنال ورودی یکسان خواهد بود.

اگرچه استفاده از آمپلی‌فایر مشکل قدرت سیگنال در شبکه‌های پسیو را حل می‌کند، اما پیچیدگی شبکه را افزایش می‌دهد. همچنین، اگر آمپلی‌فایر خراب شود، تمامی تجهیزات سیگنال‌های خود را از دست می‌دهند. هرکدام از شبکه‌های اکتیو و پسیو مزایا و معایب خاص خود را دارند

تفاوت شبکه اکتیو و پسیو

شبکه‌های پسیو و اکتیو دو نوع اصلی شبکه‌های کامپیوتری هستند. شبکه‌های پسیو نوعی شبکه هستند که در آن هر گره بر اساس یک عملکرد یا فرآیند از پیش تعریف‌شده کار می‌کند و هیچ کد یا دستورالعمل تخصصی در گره‌ها اجرا نمی‌شود. این شبکه‌ها رفتار خود را به‌صورت پویا تغییر نمی‌دهند. در مقابل، شبکه‌های اکتیو دارای انواع مختلفی از تجهیزات الکترونیکی هستند که ممکن است در سمت کاربر نهایی یا در مرکز شبکه برای پشتیبانی از پروتکل اترنت به‌منظور بهبود سرعت بارگذاری و بارگیری بسته‌های اطلاعاتی استفاده شوند.

تفاوت‌های اصلی بین شبکه‌های اکتیو و پسیو

نوع شبکه در بررسی تفاوت شبکه اکتیو و پسیو نقش مهمی دارد. شبکه اکتیو مسی یکی از انواع اصلی شبکه‌های اکتیو است که دسته‌بندی‌های مختلفی دارد. تفاوت اصلی میان شبکه اکتیو مسی و پسیو مسی در استفاده از برخی تجهیزات است. به‌عنوان‌مثال، در شبکه اکتیو مسی از تجهیزاتی همچون آمپلی‌فایر برای تقویت سیگنال‌های آسیب‌دیده استفاده می‌شود که این اطمینان را می‌دهد که سیگنال‌ها می‌توانند تا مسافت‌های طولانی منتقل شوند.

پیچیدگی و تجهیزات موردنیاز

ساختار شبکه‌های اکتیو مسی پیچیده‌تر از شبکه‌های پسیو است و بدون استفاده از تجهیزات اکتیو غیر قابل‌استفاده‌اند. شبکه پسیو نوری یکی دیگر از انواع شبکه‌های پسیو است و شباهت زیادی با شبکه پسیو مسی دارد، با این تفاوت که در این شبکه‌ها به‌جای کابل‌های شبکه مثل کواکسیال، از کابل‌های نوری استفاده می‌شود. در این نوع شبکه، کوپلر نقش کلیدی دارد و وظیفه توزیع و جفت سیگنال‌های نوری را بر عهده دارد. همچنین در شبکه‌های پسیو نوری می‌توان از اسپلیتر نوری برای توزیع سیگنال‌های نوری استفاده کرد.

نحوه نظارت بر شبکه

نحوه نظارت بر شبکه جنبه دیگری از تفاوت شبکه اکتیو و پسیو را مشخص می‌کند. مانیتورینگ شبکه اکتیو با نام synthetic monitoring شناخته می‌شود. در این روش، ترافیک آزمایشی به شبکه تزریق می‌شود تا خطاها یا مشکلات درون شبکه شناسایی شوند. این روش در یافتن و گزارش داده‌های بلادرنگ مثل از دست دادن بسته، جیتر (jitter)، زمان پاسخ پروتکل‌های HTTP و HTTPS و غیره کمک می‌کند.

فرایند نظارت پسیو شبکه شامل ثبت و تجزیه‌وتحلیل ترافیک واقعی کاربران برای درک روندهای استفاده از شبکه است. در این حالت، ابزار نظارتی می‌تواند به ردیابی این موضوع بپردازد که کدام عناصر شبکه پهنای باند موجود را مصرف می‌کنند. در این روش، به‌جای تزریق داده‌های آزمایشی، از داده‌های واقعی کاربران برای تجزیه‌وتحلیل ترافیک استفاده می‌شود.

یک شبکه کارآمد، قلب تپنده کسب‌وکار شماست.

راه اندازی و مدیریت صحیح شبکه، کلیدی برای موفقیت در دنیای رقابت امروز است. با انتخاب تجهیزات مناسب و پیکربندی دقیق، می‌توانید از حداکثر کارایی و امنیت شبکه خود بهره‌مند شوید.

شرکت فپرا با ارائه خدمات آنلاین پشتیبانی شبکه، به شما کمک می‌کند تا شبکه‌ای پایدار و کارآمد داشته باشید. تیم متخصص ما با سال‌ها تجربه در زمینه شبکه، آماده است تا در تمام مراحل راه اندازی، نگهداری و پشتیبانی شبکه در کنار شما باشد.

خدمات ما شامل موارد زیر است:

• مشاوره در انتخاب تجهیزات شبکه
• طراحی و پیاده‌سازی شبکه‌های محلی و گسترده
• عیب‌یابی و رفع مشکلات شبکه
• پشتیبانی 24 ساعته
• ارتقاء و بهینه‌سازی شبکه

با ما تماس بگیرید تا شبکه شما به بهترین شکل ممکن کار کند.

اکنون تماس بگیرید و از مشاوره رایگان ما بهره‌مند شوید.

تلفن: 02832821169
موبایل: 09936519002، 09936519003، 09936519004، 09936519006

واتساپ:  09936519002